Sharon Rauwers

Toen ik jong was kon ik gefascineerd kijken naar documentaires over gesloten jeugdinstellingen, het werken in een crisisopvang of gevangenis. Deze wereld trok me, dus logischerwijs besloot ik na de HAVO de opleiding Sociaal Pedagogisch Hulpverlener te gaan doen. Ik voelde me thuis in deze wereld en merkte dat de aantrekkingskracht ook tijdens mijn opleiding naar de ‘moeilijkere’ doelgroepen ging. Het was daarom dat ik mijn derdejaarsstage ging doen in Oldenkotte: een TBS-kliniek in Rekken. Juist de combinatie van zowel het psychiatrische als het forensische aspect trok me enorm aan. Welk verhaal zit er achter een delict? Hoe komt iemand tot zoiets? Lastige vragen met nog gecompliceerdere antwoorden.

Agressie was vaak een belangrijke component in de totstandkoming van de delicten, maar kwam ook vaak voor in het dagelijkse leven op de afdelingen. Ik worstelde regelmatig met hoe ik hiermee om wilde (en moest) gaan: ik was zoekende in hoe ik een goede balans kon vinden in het bieden van zowel zorg als veiligheid. Toen ik na een aantal jaren de mogelijkheid kreeg om een opleiding te volgen tot Aandachtsfunctionaris & Trainer Agressiehantering en Sociale veiligheid, greep ik deze kans dan ook met beide handen aan. Tijdens de opleiding ging ik, naast mijn werk als sociotherapeut, ook als trainer agressiehantering en sociale veiligheid werken in de kliniek: ik trainde nieuwe werknemers en verzorgde follow-ups voor medewerkers. Hoewel het overdragen van mijn kennis me enorm aansprak (wat is er immers mooier dan mensen helpen vaardiger te worden in hun werk?), merkte ik dat de toch wat repressieve manier van werken in de kliniek me steeds meer ging tegenstaan. Dit paste niet (meer) bij mij en ik maakte daarom na zes jaar de overstap naar het Hoger Onderwijs, zodat ik mijn eigen ervaring als hulpverlener kon inzetten in het opleiden van toekomstige hulpverleners.

In mijn werk als docent/onderzoeker richt ik me met name op vakken die worden aangeboden in het derde en vierde jaar van de opleiding zoals: agressiehantering, (forensische) psychopathologie, criminologie en het (herstelgericht) werken in de GGZ. Daarnaast houd ik me ook veel bezig met allerlei (ontwikkel)werkzaamheden rondom het werken in het gedwongen kader. Hierbij kan ik de kennis en kunde die ik heb opgedaan tijdens mijn opleidingen, maar ook mijn werkervaring goed inzetten.

Het trainen in de praktijk en alle dynamiek die dit met zich meebrengt vind ik leuk en uitdagend. Het houdt mijn connectie met en mijn blik op het werkveld scherp. Ook de interactie met collega’s ervaar ik als erg waardevol, omdat ik geloof dat ik hen iets kan bieden, maar zij mij ook. We leren van elkaar. Dit is ook mijn streven bij elke training: de inhoud zo aanbieden zodat iedere deelnemer het optimale er voor zichzelf uit kan halen. Ik vind het belangrijk mezelf zowel persoonlijk als professioneel te (blijven) ontwikkelen, en draag graag mijn steentje bij om andere hier ook in verder te helpen.

Sharon heeft de opleidingen SPH en Aandachtsfunctionaris / Trainer Agressiemanagement & Sociale Veiligheid (ATAS) en de master Forensisch Sociale Professional afgerond. Ze is momenteel werkzaam als docent/onderzoeker op de opleiding Social Work van Saxion. Daarnaast heeft zij een jaar gewerkt voor de Veiligheidsregio Twente als procesmanager van het Regionaal Forensisch Psychiatrisch Netwerk Oost-Nederland. Zij houdt zich binnen WAJZ bezig met het begeleiden en trainen van teams op het gebied van veiligheid en complexe casuïstiek.